Verbum

бязме́жны, -ая, -ае.

1. Які не мае бачных межаў, бяскрайні.

Бязмежныя прасторы.

2. перан. Надзвычайны, глыбокі (пра пачуцці).

Бязмежная радасць.

|| наз. бязме́жнасць, -і, ж.

бязме́рны, -ая, -ае.

1. Які немагчыма або цяжка вымераць.

Бязмерная глыбіня.

2. перан. Надзвычайна глыбокі, моцны (пра пачуцці).

Бязмернае гора.

|| наз. бязме́рнасць, -і, ж.

бяспло́дны, -ая, -ае.

1. Няздольны даваць патомства.

2. Неўрадлівы.

Бясплодная глеба.

3. перан. Які не дае ніякіх вынікаў.

Бясплодныя спробы.

|| наз. бяспло́днасць, -і, ж.

вы́віх, -у, мн. -і, -аў, м.

Зрушэнне косці ў суставе, а таксама месца, дзе адбылося такое зрушэнне.

В. рукі.

Фармалістычныя вывіхі ў творчасці (перан.).

вы́глянцаваць, -цую, -цуеш, -цуе; -цуй; -цаваны; зак., што.

Навесці глянец на што-н.

В. стол лакам.

Выглянцаваныя манеры (перан.).

|| незак. выглянцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́йсце, -я, н.

1. Месца для выхаду куды-н.

В. на перон.

2. перан. Спосаб вырашэння чаго-н.

Знайсці в. з якога-н. становішча.

выстаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

1. гл. выставіцца.

2. перан. Весці сябе манерна, стараючыся паказаць сябе з выгаднага боку; рысавацца (разм.).

В. на людзях.

лама́ка, -і, ДМ -ма́цы, мн. -і, -ма́к, ж. (разм.).

1. Старая або сапсаваная рэч.

2. перан. Нязграбны, няздатны (пра чалавека, жывёлу, звычайна старых).

ліле́йны, -ая, -ае.

1. гл. лілія.

2. перан. Пяшчотны і белы, як лілія (уст., высок.).

Лілейныя грудзі.

|| наз. ліле́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

макулату́ра, -ы, ж.

1. Непрыгодная папера, кнігі і інш., прызначаныя для перапрацоўкі.

2. перан. Бяздарныя, не маючыя вартасці літаратурныя творы.

|| прым. макулату́рны, -ая, -ае.