Verbum

супіна́тар, ‑а, м.

Спец. Артапедычная вусцілка, якая ўжываецца пры пляскатасці ступні як укладка ў звычайны абутак.

[Ад лац. supinare — адкідваць назад.]

супрацьззя́нне, ‑я, н.

Спец. Невялікая светлая пляма, якая з’яўляецца ноччу на небе ў пункце, супрацьлеглым сонцу.

счыні́цца, счыніцца; зак.

1. Зачыніцца (пра створкавыя прадметы).

2. Спец. Сумясціцца, утварыць створ (у 3 знач.).

та́львег, ‑а, м.

Спец. Лінія, якая злучае найбольш нізкія ўчасткі дна рачной даліны, рова і пад.

[Ням. Talweg ад Tal — даліна і Weg — дарога.]

тампанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Спец. Увесці (уводзіць) тампон (тампопы); зрабіць (рабіць) тампанаду.

тахео́метр, ‑а, м.

Спец. Геадэзічны прыбор для вымярэння адлегласцей і вызначэння рознасці вышынь пры тапаграфічных здымках.

[Ад грэч. tachýs, tachéos — хуткі, скоры і metreō — вымяраю.]

то́на-кіламе́тр, ‑а, м.

Спец. Адзінка грузаабароту, якая вылічаецца перавозкай 1 тоны грузу на 1 кіламетр.

тралёвачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тралёўкі. Тралёвачныя работы. // Прызначаны для тралёўкі. Тралёвачны трактар.

транспланта́т, ‑а, М ‑таце, м.

Спец. Орган, тканка або расліна, перасаджаныя ў другі арганізм шляхам трансплантацыі.

трахеатамі́я, ‑і, ж.

Спец. Хірургічнае аперыраванне трахеі з увядзеннем у яе спецыяльнай трубкі для ўстанаўлення дыхання.

[Ад грэч. trachéia — дыхальнае горла і tomē — рассячэнне.]