пасіраці́ць, ‑рачу, ‑роціш, ‑роціць; зак., каго.

Зрабіць сіротамі ўсіх, многіх. [Вораг] спапяліў нашы вёскі, пасіраціў нашых дзяцей, заліў нашу зямлю крывёю і слязамі нашага народа. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патра́ціцца, ‑трачуся, ‑трацішся, ‑траціцца; зак.

Выдаткаваць свае грошы, сродкі на каго‑, што‑н. [Халуста:] — У мяне цяпер грошай няма, бо я патраціўся на гэтую малатарню. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патуры́ць, ‑туру, ‑турыш, ‑турыць; зак., каго-што.

Разм. Пагнаць, выгнаць. — Доўга круціўся каля нашай хаты [сабака], пакуль малыя, каровы гонячы, не патурылі яго з вёскі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўпрыго́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Упрыгожыць усё, многае або ўсіх, многіх. Паўпрыгожвала шыбы Светлановага акна, Беллю ўхутала сялібы Наша чыстая зіма. Ставер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўто́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Утаіць усё, многае або ўсіх, многіх. [Тодар:] — Старшыня сельсавета гаварыў, што шмат зямлі ды жывёлы ад падатку паўтойвалі. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахво́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Час ад часу, злёгку хвастаць. Пахвостваць коней пугай. □ Я[д]лаўцовым пугаўём .. [Мікалай] пахвостваў па зямлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Зак. да чухаць.

2. Чухаць некаторы час.

•••

Пачухаць патыліцу — паклапаціцца, падумаць, як выйсці з цяжкага становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашту́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Штурхець некаторы час; штурхнуць некалькі разоў. Лаўрэна [парабкі] паштурхалі трохі са злосці і пусцілі на ўсе чатыры бакі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нетавары́скі, ‑ая, ‑ае.

1. Які не ўласцівы таму, каго лічаць сваім таварышам. Нетаварыскі ўчынак.

2. Які ўнікае людзей, не схільны да таварыскіх адносін. Нетаварыскі хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нялю́басць, ‑і, ж.

Непрыязнасць, непрыхільнасць да каго‑, чаго‑н. Косця адчуваў, як недзе на душы пачынае ажываць даўнішняя нялюбасць, злосць і непавага да Жвіра. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)