тонка... (а таксама танка...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «тонкі», напрыклад: тонкапрадзенне, тонкасуконны, тонкаслаёвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлеаб’екты́ў, ‑тыва, м.

Аб’ектыў з доўгім фокусам для здымкі аддаленых прадметаў у буйным маштабе, а таксама для партрэтнай здымкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́лас, ‑а, м.

Мужчынскі палавы орган, а таксама яго відарыс, які абагатвараўся некаторымі народамі як сімвал апладняльнага пачатку прыроды.

[Грэч. phallos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфа́т, ‑у, М ‑фаце, м.

Спец. Соль фосфарнай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як угнаенне, а таксама ў тэхніцы і медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́сцыя, ‑і, ж.

Тонкая абалонка са злучальнай тканкі, якая пакрывае асобныя мышцы або групы іх, а таксама некаторыя органы.

[Ад лац. fascia — павязка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́лі-га́лі, нескл., н.

Групавы амерыканскі бальны танец, які мае шматлікія варыянты кампазіцый, а таксама музыка да гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хна, ‑ы, ж.

Чырвона-жоўтая фарба расліннага паходжання, якая выкарыстоўваецца для афарбоўкі шэрсці, а таксама валасоў, ногцяў і пад.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвёрда... (а таксама цвёрда...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «цвёрды», напрыклад: цвёрданасенны, цвёрдападнябенны, цвёрдахарактарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шоўка... (а таксама шаўка...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «шоўк», напрыклад: шоўкаапрацоўчы, шоўкакамбінат, шоўкаматальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэвальва́цыя, -і, ж. (спец.).

Афіцыйнае змяншэнне залатога ўтрымання грашовай адзінкі, а таксама зніжэнне курсу нацыянальнай валюты ў адносінах да валюты іншай краіны.

|| прым. дэвальвацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)