надчарэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў верхняй частцы або над верхняй часткай жывата. Надчарэўная артэрыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накто́уз, ‑а, М ‑узе, м.

Спец. Драўляная тумба, якая з’яўляецца падстаўкай для магнітнага компаса на судне.

[Ад гал. nachthuis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарубі́ць, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., чаго.

Спец. Вырубіць, здабыць у шахце (пра каменны вугаль). Нарубіць вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтага́завы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да нафты і прыродных газаў. Нафтагазавыя рэсурсы. Нафтагазавая прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ідзе бесперапынным патокам; бесперапынны. Латочны выпуск прадукцыі. Паточны метад апрацоўкі драўніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўво́сь, ‑і, ж.

Спец. Вал, які перадае вярчэнне вядучым колам аўтамабіля або трактара. Задняя паўвось аўтамабіля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’е́за, ‑ы, ж.

Спец. Адзінка вымярэння механічнага напружання і ціску ў сістэме адзінак метр — тона — секунда.

[Ад грэч. piézō — цісну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’езаэлектры́чнасць, ‑і, ж.

Спец. Электрычныя зарады, якія ўзнікаюць на гранях некаторых крышталяў у выніку механічнага ўздзеяння.

[Ад грэч. piézō — цісну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нута́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адна з форм хістання па восі цела, якое верціцца. Нутацыя артылерыйскага снарада.

[Лац. nutatio — хістанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадка́мера, ‑ы, ж.

Спец. Частка камеры рухавіка з самазагараннем, прызначаная для ўтварэння гаручай сумесі. Перадкамера дызеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)