Verbum

перава́л, у, м.

1. гл. пераваліць.

2. мн. -ы, -аў. Найбольш нізкае месца ў горным хрыбце, даступнае для пераходу, дарога цераз такое месца.

Турысты прайшлі небяспечны п.

|| прым. перава́льны, -ая, -ае.

перага́р, -у, м.

1. Тое, што перагарэла.

Цягне перагарам ад спаленага смецця.

2. Непрыемны пах з рота ад вялікай колькасці выпітых спіртных напіткаў.

Ад суседа патыхала перагарам.

|| прым. перага́рны, -ая, -ае.

перастрахава́ць, -раху́ю, -раху́еш, -раху́е; -раху́й; -рахава́ны; зак., каго-што.

Застрахаваць зноў.

П. сваю маёмасць.

|| незак. перастрахо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перастрахо́ўванне, -я, н. і перастрахо́ўка, -і, ж.

|| прым. перастрахо́вачны, -ая, -ае.

піпе́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Шкляная трубачка з гумавым каўпачком, пры дапамозе якой набіраюць вадкасць і выпускаюць па каплях.

П. для закапвання вачэй.

|| прым. піпе́тачны, -ая, -ае.

адрабо́ткі, -аў (гіст.).

Праца селяніна са сваімі прыладамі, канём на пана за карыстанне зямлёй, за пазыку і пад.

Уся вёска хадзіла да пана на а.

|| прым. адрабо́тачны, -ая, -ае.

Адработачная рэнта.

адыге́йцы, -аў, адз. -ге́ец, -ге́йца, м.

Народ, які складае асноўнае карэннае насельніцтва Адыгеі, што ўваходзіць у Расійскую Федэрацыю.

|| ж. адыге́йка, -і, ДМ -ге́йцы, мн. -і, -ге́ек.

|| прым. адыге́йскі, -ая, -ае.

акалі́чнасць², -і, ж.

У граматыцы: даданы член сказа, які ўказвае на час, месца, спосаб дзеяння і пад.

А. часу.

А. месца.

А. спосабу дзеяння.

|| прым. акалі́чнасны, -ая, -ае.

Акалічнасны даданы сказ.

актыві́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто належыць да актыву¹, дзейны член якога-н. калектыву.

|| ж. актыві́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. актыві́сцкі, -ая, -ае.

аліме́нты, -аў.

Матэрыяльныя сродкі (грошы), якія выплочваюцца ў адпаведнасці з пастановай суда на ўтрыманне непрацаздольных дзяцей або бацькоў асобамі, што звязаны з імі адносінамі роднасці.

Плаціць а.

|| прым. аліме́нтны, -ая, -ае.

архімандры́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул святара-манаха, звычайна настаяцеля мужчынскага манастыра, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. архімандры́цкі, -ая, -ае.