Verbum

гіграфі́лы, ‑аў; адз. гіграфіл, ‑а, м.

Спец. Наземныя арганізмы, прыстасаваныя да жыцця ва ўмовах павышанай вільготнасці.

[Ад грэч. hydrós — вільготны і philéō — люблю.]

гіграфі́ты, ‑аў; адз. гіграфіт, ‑а, М ‑фіце, м.

Спец. Расліны, якія растуць у месцах павышанай вільготнасці.

[Ад грэч. hydrós — вільготны і phytón — расліна.]

гідралака́тар, ‑а, м.

Спец. Гідраакустычная станцыя (прыбор) для вызначэння месцазнаходжання падводных аб’ектаў пры дапамозе гукавых сігналаў.

[Ад грэч. hýdōr — вада і лац. loco — размяшчаю.]

гідраэлева́тар, ‑а, м.

Спец. Водаструменная помпа для пад’ёму і перамяшчэння па трубаправодзе вадкасцей і разрэджанага грунту.

гліса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Траекторыя, па якой зніжаецца авіяцыйны лятальны апарат пры пасадцы.

[Фр. gilssade — слізганне.]

глыбіняме́р, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння глыбіні адтулін, пазоў і вышыні выступаў у дэталях машын.

дабуква́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які папярэднічае заняткам з букваром, чытанню буквара. Дабукварны перыяд у навучанні грамаце.

дацэнтрабе́жны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Накіраваны да цэнтра ў час руху па крывой; проціл. адцэнтрабежны. Дацэнтрабежная сіла.

захва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

Спец. Прастора, адлегласць, якая захопліваецца чым‑н. Шырыня захвату. Захват касы.

зацюкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Спец. Звязаць у цюк (цюкі); спакаваць. Зацюкаваць сена. Зацюкаваць салому.