стык, -у, мн. -і, -аў, м.

Месца злучэння, сутыкнення двух канцоў, дзвюх частак чаго-н.

С. участкаў.

С. панэлей.

На стыку дзвюх эпох.

|| прым. сты́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіметры́я, ‑і, ж.

Суразмернае, прапарцыянальнае размяшчэнне частак чаго‑н. у адносінах да цэнтра, сярэдзіны; суразмернасць, прапарцыянальнасць у размяшчэнні чаго‑н. Сіметрыя частак чалавечага цела. □ Два сукаватыя фікусы расстаўлены па кутках, дзеля сіметрыі. Лось.

[Ад грэч. symmetria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сучляне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сучляняць — сучленіць.

2. Від, спосаб змацавання асобных частак, дэталей, секцый чаго‑н., а таксама месца такога змацавання. Шарнірнае сучляненне.

3. Спец. Від рухомага і паўрухомага злучэння касцей і храсткоў, а таксама месца такога злучэння. Сучляненні запясця.

4. Месца злучэння асобных частак травяністай расліны (частак сцябла, сцябла і лістоў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́пціх, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Твор выяўленчага мастацтва, які складаецца з трох частак, аб’яднаных адным сюжэтам і ідэяй.

2. Царкоўны абраз, які мае тры створкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зро́стак, ‑тка, м.

Утварэнне, якое ўзнікла са зрослых разам частак. Зросткі вапняку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэверсі́раванне, ‑я, н.

Спец. Змена напрамку руху рабочых частак машыны на адваротны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохчле́нны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з чатырох членаў, частак. Чатырохчленныя сінанімічныя рады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапарцыяна́льнасць ж., в разн. знач. пропорциона́льность;

п. ча́стак — пропорциона́льность часте́й;

п. скла́ду це́ла — пропорциона́льность телосложе́ния;

прама́я п. — пряма́я пропорциона́льность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кансо́ль, -і, мн. -і, -ей, ж. (спец.).

Выступ у сцяне для падтрымкі некаторых частак будынка (карніза, балкона і інш.) або для ўстаноўкі на ім скульптур.

|| прым. кансо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сучляне́нне, -я, н.

1. гл. сучляніць.

2. Від, спосаб змацавання асобных частак дэталей, секцый чаго-н., касцей, храсткоў і інш., а таксама месца такога змацавання.

Шарнірнае с.

С. запясця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)