павыша́ць несов.

1. в разн. знач. повыша́ть; поднима́ть;

2. (в должности) повыша́ть;

1, 2 см. павы́сіць;

◊ п. го́лас — повыша́ть го́лос;

п. тон — повыша́ть тон

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даве́рлівы, -ая, -ае.

Які лёгка верыць у шчырасць, праўдзівасць, адносіцца да ўсіх з давер’ем; заснаваны на давер’і.

Д. чалавек.

Д. тон.

Даверлівыя адносіны.

|| наз. даве́рлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выхва́льны, ‑ая, ‑ае.

Прасякнуты хвальбою. Выхвальны тон. Выхвальная заява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запанібра́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Просты, бесцырымонны, фамільярны. Запанібрацкі тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыміры́цельны, ‑ая, ‑ае.

Які садзейнічае прымірэнню, прымірэнчы. Прымірыцельны тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтарытэ́тны, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца аўтарытэтам.

А. вучоны.

2. Які заслугоўвае бясспрэчнае давер’е.

Аўтарытэтная думка.

3. Які не дапускае пярэчання.

А. тон.

А. палітык.

|| наз. аўтарытэ́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азло́блены, -ая, -ае.

Які стаў злосным у выніку няўдачы, непрыемнасці і пад., зласліва настроены да ўсяго навакольнага; які выяўляе злосць, бязлітаснасць.

А. чалавек.

А. тон.

|| наз. азло́бленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́на, -ы, мн. -ы, тон, ж.

Адзінка вымярэння масы ў міжнароднай сістэме адзінак, роўная 1000 кілаграмаў.

○

Рэгістравая тона — умоўная адзінка вымярэння ўнутранага аб’ёму транспартных марскіх суднаў, роўная 2,83 м³.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяціто́нны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае пяць тон; грузападымальнасцю ў пяць тон. Пяцітонны груз. □ Там на ГАЗ, на пяцітонны, На калгасную машыну З новым жытам і пшаніцай Ускладаюцца мяхі. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Капо́шка ’маруда’, ’тон, хто павольна і няўмела робіць’ (бялын. Янк. Мат.; Кан. дыс.: Сцяц. Афікс. наз., капошкацца ’вадзіцца’ (Сцяшк. Сл.). Да капашыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)