Verbum

шалапу́тнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Паводзіць сябе як шалапут.

мане́рнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Ненатуральна паводзіць сябе; крыўляцца.

паапрана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. каго-што. Апрануць, забяспечыць вопраткай усіх, многіх.

Цёпла п. дзяцей.

2. што. Надзець на сябе многа чаго-н.

П. на сябе ўсё новае.

самастрэ́л², -а і -у, м.

1. -у. Наўмыснае раненне самога сябе з мэтай ухіліцца ад ваеннай службы.

2. -а, мн. -ы, -аў. Салдат, які знарок раніў сябе (разм.).

Шпіталізаваць самастрэла.

зарэ́зацца, -э́жуся, -э́жашся, -э́жацца; -э́жся; зак.

Пазбавіць сябе жыцця, перарэзаўшы горла.

узаця́жку, У выразе: курыць узацяжку — курыць зацягваючыся, удыхаючы ў сябе дым.

самаўсхвале́нне, -я, н.

Усхваленне, праслаўленне самога сябе, сваіх дасягненняў, сваёй годнасці.

скры́тнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Быць скрытным, паводзіць сябе скрытна.

самазабыццё, -я́, н.

1. Забыццё самога сябе, сваіх перажыванняў; лагоднае заспакаенне.

Працаваць да самазабыцця.

2. Найвышэйшая ступень узбуджанасці, узрушанасці, якая прыводзіць да забыцця самога сябе і ўсяго навакольнага.

Кахаць да самазабыцця.