пратэста́нт¹, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто пратэстуе супраць чаго-н.

|| ж. пратэста́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анабапты́зм, ‑у, м.

Рэлігійны рух, які пачаўся ў Германіі ў 16 ст. супраць афіцыйнай царквы і яе догматаў і набыў форму сацыяльная пратэсту супраць феадальнага прыгнёту.

[Ад грэч. anabaptizo — зноў хрышчу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антывае́нны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць вайны. Антываенная дэманстрацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыкамуністы́чны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць камунізма; варожы камунізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыклерыкалі́зм, ‑у, м.

Палітычная плынь, накіраваная супраць клерыкалізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыфашы́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць фашызму. Антыфашысцкі рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самагонаварэ́нне, ‑я, н.

Прыгатаванне самагону. Змагацца супраць самагонаварэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белагвардзе́ец, -дзе́йца, мн. -дзе́йцы, -дзе́йцаў, м.

У гады Грамадзянскай вайны: член белай гвардыі — рускіх ваенных фарміраванняў, што змагаліся супраць савецкай улады.

|| прым. белагвардзе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усеўла́ддзе, ‑я, н.

Неабмежаваная ўлада. Барацьба за трывалы, справядлівы мір на зямлі супраць прыгнечання і эксплуатацыі, супраць усеўладдзя манаполій, сацыяльнай несправядлівасць. — гэта справа ўсяго перадавога чалавецтва. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыдэмакраты́чны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць дэмакратыі; варожы інтарэсам народу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)