сакаві́ты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае шмат соку.

Сакавітыя суніцы.

Сакавітая трава.

2. перан. Яркі, свежы, каларытны.

Сакавітыя фарбы.

3. перан. Пра гук, голас: прыемны, звонкі, гучны.

С. смех.

4. перан. Пра словы, мову: трапны, вобразны.

Сакавітае слова.

Сакавітая мова вёскі.

|| наз. сакаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рагту́н, рягту́н, рігату́н ’частка ракі, якая не замярзае (на стаячай азярыне’ (клім., ЛА, 2). Да рагата́ць (гл.), рэ́гты ’гучны смех’, рэ́хтаць ’іржаць’ і пад. (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руса́лчын, ‑а.

Які мае адносіны да русалкі, уласцівы ёй. // Такі, як у русалкі; загадкавы, прывабны. Русалчын смех.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натя́нутый

1. прич. наця́гнуты, мног. панаця́гваны; напя́ты;

2. прил., перен. наця́гнуты; (напряжённый) напру́жаны; (неестественный) ненатура́льны; шту́чны;

натя́нутое сравне́ние наця́гнутае параўна́нне;

натя́нутый смех ненатура́льны смех;

натя́нутые отноше́ния наця́гнутыя адно́сіны;

натя́нутый вид ненатура́льны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фацэ́цыя ж.

1. лит. фаце́ция;

2. в знач. сказ., разг. умо́ра, смех м., смехота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паняме́ць, ‑ее; ‑еем, ‑ееце, ‑еюць; зак.

Анямець — пра ўсіх, многіх. Смех, пабочныя гаворкі як абарваліся. Жанчыны нібы панямелі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прысміхаствава́ць (пры́сьміхаствуваць) ’кпіць’, прысьміхаўство́ ’кпіны, высмейванне’ (Бяльк.). Рус. смал. просмехавство́, просмеха́тельство ’кпіны, высмейванне’, укр. присмі́хуватися ’пасмейвацца час ад часу’. Ад *прасмяхаства < *прасмяхаць, параўн. рус. дыял. просмехать ’высмейваць, кпіць’. Гл. смех.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пабайчэ́ць, ‑чаю, ‑чэеш, ‑чэе; зак.

Разм. Стаць больш бойкім. У вагоне людзі ажывіліся, павесялелі, пабайчэла іх гутарка, пазванчэў смех. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задо́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і задорны. [Міхася] ўсё радавала, бадзёрыла: і стомленасць, што ўчэпіста трымалася, і задорлівы смех моладзі. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віва́т, выкл.

Брава, няхай жыве. / у знач. наз. віва́т, ‑а, м. Дружына рада. Смех. Віваты. І кубкі грукаюць часцей. Машара.

[Лац. vivat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)