рукапакла́сці

‘пасвяціць каго-небудзь у духоўны сан’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. рукапакладу́ рукапакладзё́м
2-я ас. рукапакладзе́ш рукапакладзяце́
3-я ас. рукапакладзе́ рукапакладу́ць
Прошлы час
м. рукапакла́ў рукапакла́лі
ж. рукапакла́ла
н. рукапакла́ла
Загадны лад
2-я ас. рукапакладзі́ рукапакладзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час рукапакла́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хіратаніса́ць

‘пасвячаць каго-небудзь у духоўны сан’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хіратаніса́ю хіратаніса́ем
2-я ас. хіратаніса́еш хіратаніса́еце
3-я ас. хіратаніса́е хіратаніса́юць
Прошлы час
м. хіратаніса́ў хіратаніса́лі
ж. хіратаніса́ла
н. хіратаніса́ла
Загадны лад
2-я ас. хіратаніса́й хіратаніса́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хіратаніса́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пасвяча́ць несов. посвяща́ть; (в духовный сан — ещё) рукополага́ть; см. пасвяці́ць II 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасвяці́ць

‘пазнаёміць з чым-н. таемным; надаць духоўны сан’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасвячу́ пасвяці́м
2-я ас. пасвяці́ш пасвяціце́
3-я ас. пасвяці́ць пасвяця́ць
Прошлы час
м. пасвяці́ў пасвяці́лі
ж. пасвяці́ла
н. пасвяці́ла
Загадны лад
2-я ас. пасвяці́ пасвяціце
Дзеепрыслоўе
прош. час пасвяці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

епі́скапства ср.

1. (сан) епи́скопство;

2. (церковно-административный округ) епи́скопство;

3. собир. епископа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бая́рын, ‑а; мн. баяры, ‑яраў; м.

1. Гіст. У дапятроўскай Расіі — вышэйшы дараваны сан, а таксама асоба, якой надаваўся гэты сан. Ён, Валуеў, паходзіў ад беларускага баярына Вала, што перабег на службу да маскоўскіх князёў яшчэ перад Кулікоўскай бітвай. Караткевіч.

2. Гіст. Радавіты дваранін, буйны памешчык.

3. Уст. Шафёр, распарадчык на вяселлі ў жаніха, дружна маладога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпера́тарства, ‑а, н.

1. Сан, тытул імператара, імператрыцы. Адмовіцца ад імператарства.

2. Знаходжанне на троне ў сане імператара, імператрыцы.

3. Праўленне імператара, імператрыцы; манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяшчэ́нства, ‑а, н.

1. Сан, званне свяшчэнніка. Тры ступені свяшчэнства — дыякан, свяшчэннік, епіскап. // Служба, занятак свяшчэнніка. Пакінуць свяшчэнства.

2. зб. Свяшчэннікі; свяшчэннаслужыцелі. Прыезд свяшчэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бая́рства, ‑а, н., зб.

Гіст.

1. Баяры, баярскае саслоўе. Адным з першых у барацьбу за самакіраванне ўключыўся Полацк. Барацьба суправаджалася рэзкімі канфліктамі паміж гараджанамі і баярствам. «Полымя».

2. Званне, сан баярына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

басурма́н, ‑а, м.

1. Уст. Пра чалавека іншай веры, пра іншаземца. [Поп:] — Ах, басурман! Ах, паразіт скажэнны! Як ты асмеліўся так спаганіць сан Свяшчэнны? Валасевіч.

2. Лаянк. Пра несумленнага чалавека. — Не хочуць, басурманы, памагчы, — сказаў.. [Мялешка] з лёгкай усмешкай, якая, відаць, была знакам ветлівасці да Судакова. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)