корота́ть несов., разг. ба́віць, прабаўля́ць, право́дзіць;

век корота́ть век векава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэгаза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Апарат для дэгазацыі.

2. Асоба, якая праводзіць дэгазацыю.

3. Сродак, рэчыва для дэгазацыі.

|| прым. дэгаза́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аквана́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

Даследчык мора, які праводзіць назіранні пад вадой.

|| ж. аквана́ўтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эксперыментава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., над кім-чым або з кім-чым.

Праводзіць эксперыменты.

Э. з марскімі свінкамі.

|| наз. эксперыментава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

право́дзіцца, ‑дзіцца; незак.

Зал. да праводзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каланіза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто праводзіць палітыку каланіялізму.

2. Той, хто засяляе пустуючыя землі; пасяленец, каланіст (уст.).

|| прым. каланіза́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэканструява́ць, -рую́ю, -рую́еш, -рую́е; -рую́й; -руява́ны; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) рэканструкцыю чаго-н.

Р. абсталяванне цэха.

Р. помнікі архітэктуры.

|| прым. рэканструкцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стандартызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) стандартызацыю чаго-н., зрабіць (рабіць) стандартным.

С. выпуск дэталей.

|| наз. стандартызава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паланіза́тар, ‑а, м.

Той, хто праводзіць паланізацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баніцёр, ‑а, м.

Спецыяліст, які праводзіць баніціроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)