вайскаві́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і вайсковец. — Чаго маўчыш? — не зусім здаволена спытаў.. [шафёр], і сам пачаў аглядваць былога вайскавіка. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крамні́на, ‑ы, ж.

Разм. Матэрыя фабрычнага вырабу. [Кастусь] пачаў угаворваць [Волечку] не шкадаваць тых грошай за каня і набраць крамніны на плацце. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́нач, прысл.

Разм. На працягу ночы. Красуцкі тут жа падняўся з парога, пачаў разбіраць цэнтрыфугу, каб перажыць ды высушыць занач. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укамплектава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укамплектаваць; вынік гэтага дзеяння. Сафрон Іванавіч пачаў вадзіць пальцам па спісах укамплектавання школ. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эспарцэ́т, ‑у, М ‑цэце, м.

Кармавая меданосная шматгадовая травяністая расліна сямейства бабовых. Калгас «Сцяг камунізма» пачаў вырошчваць бабовую культуру эспарцэт. «Беларусь».

[Фр. esparcette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакапры́знічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і пакапрызіць. З цягам часу.. [Булай] пачаў дазваляць сабе пакапрызнічаць, пакрычаць па чалавека без падставы. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабе́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

З’есці абед, з’есці што‑н. у якасці абеду. Коля наспех паабедаў і рашуча пачаў ачышчаць стол. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працверазі́цца, ‑цверажуся, ‑цвярэзішся, ‑цвярэзіцца; зак.

Стаць, адчуць сябе цвярозым пасля выпіўкі; выцверазіцца, працверазець. Калі дзед працверазіўся, Анупрэй з яго пачаў жартаваць. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прыхварэць.

2. Час ад часу хварэць, недамагаць. У апошні час .. [бацька] пачаў прыхворваць. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пілата́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пілатажу. Калі былі ў апошняй пілатажнай зоне, Чайчук развярнуўся і пачаў рабіць комплекс практыкаванняў. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)