укамплектава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. укамплектаваць; вынік гэтага дзеяння. Сафрон Іванавіч пачаў вадзіць пальцам па спісах укамплектавання школ. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)