рэфармі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэфармізму, рэфарміста. Рэфармісцкая газета. Рэфармісцкія партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Камуні́ст ’прыхільнік камунізму’ (Яруш., Бяльк., Сцяшк.). Запазычанне з польск. ці з рус. мовы, куды слова прыйшло з ням. (< англ. < франц. моў). У рус. мову магло трапіць непасрэдна з франц. (Шанскі, 2 (К), 236; Слаўскі, 2, 402). Значэнне ’член камуністычнай партыі’ (ТСБМ) з’яўляецца савецізмам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фала́нга¹, -і, ДМ -нзе, мн. -і, -ла́нг і -аў, ж.

1. Шчыльна самкнуты баявы строй пяхоты ў старажытных грэкаў.

2. Вялікая абшчына, камуна (у сацыяльным утапічным вучэнні Ш. Фур’е).

3. У Іспаніі: назва фашысцкай партыі.

|| прым. фалангі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лібера́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыхільнік лібералізму (у 1 знач.).

2. Член ліберальнай партыі.

3. Чалавек, які свабодна мысліць, вальнадумец.

4. Паблажлівы, памяркоўны чалавек.

|| ж. лібера́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бальшаві́зм, ‑у, м.

Рэвалюцыйная паслядоўная марксісцкая плынь палітычнай думкі ў міжнародным рабочым руху, якая ўзнікла ў пачатку 20 ст. ў Расіі і атрымала сваё ўвасабленне ў пралетарскай партыі новага тыпу, у партыі бальшавікоў, створанай У. І. Леніным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЦК КПБ (Центра́льный Комите́т Коммунисти́ческой па́ртии Белору́ссии) уст. ЦК КПБ (Цэнтра́льны Камітэ́т Камуністы́чнай па́ртыі Белару́сі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агульнапарты́йны, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсёй партыі; які ахоплівае ўсю партыю. Агульнапартыйная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партсхо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Партыйны сход — сход партыйнай арганізацыі Камуністычнай партыі Савецкага Саюза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парты́йнасць, ‑і, ж.

1. Прыналежнасць да партыі (у 1 знач.).

2. Наяўнасць рыс, якія адпавядаюць прынцыпам і задачам пэўнай партыі, пэўнага класа. Іменна сіла сцвярджэння — галоўнае ў творчасці Максіма Танка, у гэтым праяўляецца партыйнасць і пароднасць яго паэзіі. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыкалі́зм, -у, м.

1. Крайняя, бескампрамісная грамадска-палітычная пазіцыя партыі або групы асоб, якая характарызуецца імкненнем да кардынальных змен у сацыяльна-палітычнай сферы.

Палітычны р.

2. Склад думак і дзеянняў, уласцівы радыкалу (у 2 знач.); палітычная смеласць, рашучасць.

|| прым. радыкалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)