пара́дкам, прысл. (разм.).

1. У значнай ступені, даволі моцна, многа.

Ён ужо п. пастарэў.

2. Як мае быць, як след.

Ніхто п. не ведаў, куды яны паехалі.

3. Па парадку.

П. абыходзіць усе двары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэзу́мпцыя, -і, ж. (кніжн.).

Меркаванне, якое лічыцца правільным, пакуль не даказана адваротнае.

П. невінаватасці (у крымінальным праве: становішча, паводле якога чалавек лічыцца невінаватым да таго часу, пакуль яго віна не даказана ў законным парадку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таблі́ца, -ы, мн. -ы, -лі́ц, ж.

Звесткі аб чым-н., размешчаныя па графах у пэўным парадку.

Запоўніць табліцу.

Т. множання.

|| памянш. таблі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. таблі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыхо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які паступова меншае, паніжаецца. У сыходным парадку. Сыходны націск.

•••

Сыходная інтанацыя гл. інтанацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́дчынны, -ая, -ае.

1. гл. спадчына.

2. Звязаны са спадчыннасцю.

Спадчынная хвароба.

3. Які ідзе ў парадку пераемнасці ад аднаго да другога, заснаваны на гэтым пераходзе.

С. князь.

|| наз. спа́дчыннасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упарадкаваць □ навесці парадак, прывесці да парадку

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

металафо́н, ‑а, м.

Ударны музычны інструмент, які складаецца з металічных пласцінак, падабраных па гучанню ў адпаведным парадку.

[Ад грэч. metallon — метал і phōnē — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нумарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Значыць лічбамі, ставіць на чым‑н. нумары ў паслядоўным парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крамо́ла, -ы, мн. -ы, -мо́л, ж.

1. Змова, мяцеж, бунт (уст.).

2. перан. Учынкі, погляды, якія супярэчаць агульнапрынятым нормам, агульнаму парадку (разм.).

У гэтым я не бачу ніякай крамолы.

|| прым. крамо́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неблагополу́чно нареч.

1. нядо́бра, дрэ́нна; нешчаслі́ва; няўда́чна; (неуспешно) непаспяхо́ва;

2. безл., в знач. сказ. не зусі́м до́бра, дрэ́нна; не ўсё ў пара́дку;

у них неблагополу́чно у іх дрэ́нна, не ўсё ў пара́дку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)