Апя́рыць ’пабіць’ (Янк. Мат., 94). Гл. перыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адкамя́чыць ’крэпка памяць, пабіць каго-небудзь’ (Шат.). Гл. камячыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адпра́жыць ’пабіць, аддубасіць’ (Бяльк.) да пражыць (гл.). Гл. адпраніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

намалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., чаго.

1. Нарыхтаваць малацьбой.

Н. тону гароху.

2. перан. Пабіць, разбіць нейкую колькасць чаго-н. (разм.).

Колькі талерак намалацілі!

3. перан. Хутка нагаварыць чаго-н. (разм.).

|| незак. намало́чваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. намало́т, -у, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; зак., чаго.

1. Размінаючы, прыгатаваць пэўную колькасць чаго-н.

Н. гліны.

2. Прымяць, змяць што-н.

Н. саломы.

3. Тое, што і нацерці (у 5 знач.; разм.).

Н. лёну.

◊

Намяць бакі каму (разм.) — пабіць каго-н.

|| незак. наміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адпе́таваць ’пабіць’ (Бяльк.), атпіетуваць ’цяжка працаваць’ (Лыс. СПГ). Гл. петаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Начу́баць ’нацягаць за валасы, пабіць’ (ТС). Да чубаць, гл. чуб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вышэ́й.

1. прыназ. з Р. За межамі, звыш чаго-н., па-за чым-н.

Гэта в. майго разумення.

2. прыназ. з Р. Больш за які-н. узровень або ўверх ад якога-н. месца.

Тэмпература в. нуля.

Пабіць руку в. локця.

3. прысл. У папярэднім месцы прамовы, тэксту.

Як было сказана в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усы́паць, -плю, -плеш, -пле; усы́п; -паны; зак.

1. што і чаго ў што. Сыплючы, змясціць.

У. цукар у шклянку.

2. што. Пакрыць паверхню чаго-н. чым-н. сыпучым, дробным.

Снег усыпаў зямлю.

Зоркі ўсыпалі неба (перан.).

3. каму. Моцна вылаяць або пабіць каго-н. (разм.).

|| незак. усыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адмянці́ць ’крэпка пабіць’ (Шат.). Магчыма, польскі ўплыў (Польск. miąć ’мяць’ × męczyć ’мучыць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)