пы́цель, пы́тля і пы́тлю, мн. пы́тлі, пы́тляў, м.

1. пы́тля. Вальцовы млын для пытлявання.

2. пы́тлю. Пытляваная мука.

◊

Даць (задаць) пытлю каму (разм.) — даць наганяй, аб’явіць вымову.

|| прым. пы́цельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пытлёўка ж.

1. спец. (действие) пеклёвка;

2. разг. пеклева́нная мука́, пеклева́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збо́жжа, -а, н.

1. Агульная назва хлебных злакавых раслін, з зерня якіх вырабляюцца мука і крупы.

2. зб. Зерне, насенне гэтых раслін.

Сеяць з.

Змалоць з.

|| прым. збо́жжавы, -ая, -ае.

Збожжавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фасфары́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фасфарыту. // Прыгатаваны з фасфарыту. Фасфарытная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ячме́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Ячменная салома, ячменныя крупы, ячменная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першагатунко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да першага гатунку. Першагатунковая мука. // Вельмі добры, высакаякасны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чумі́за, ‑ы, ж.

Буйная злакавая расліна, з зерня якой вырабляюцца каштоўныя мука і крупы.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амле́т, ‑у, М ‑леце, м.

Яечня з разбоўтаных яец, у якую дабаўлена малако і мука.

[Фр. amelette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бліно́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бліна; з якога робяць бліны. Бліновая мука. Бліновы апалонік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́бмешка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.

Тое, чым абмешваюць корм жывёле (мука, вотруб’е). Пасыпаць сечку вобмешкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)