мініяцюры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Мастак, які малюе мініяцюры.

2. Аўтар мініяцюр (у 3 знач.).

|| ж. мініяцюры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэстаўра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па рэстаўрацыі прадметаў мастацтва, старых помнікаў.

Мастак-р.

Архітэктар-р.

2. Прыхільнік рэстаўрацыі (у 2 знач.).

|| прым. рэстаўра́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакументалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Пісьменнік, мастак, які працуе над дакументальнымі творамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жанры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які займаецца жывапісам на бытавыя тэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плакаты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, спецыяліст па плакатах (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаржы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які малюе шаржы (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маста́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да мастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шрыфты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак-графік, які стварае шрыфтавыя загалоўкі, надпісы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

иску́сник разг. маста́к, -ка́ м.; (мастер) ма́йстар, -тра м.; уме́лец, -льца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анімалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак або скульптар, які паказвае ў сваіх творах пераважна жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)