маста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Работнік мастацтва, жывапісец.
М.-дэкаратар.
2. Чалавек, які творча працуе ў якой-н. галіне мастацтва.
М. слова.
3. перан. Той, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой-н. справе.
М. рабіць чучалы птушак.
|| ж. маста́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. маста́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
маста́к разг. маста́к, -ка́ м., ма́йстар, -тра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
маста́к, -ка́ м.
1. (работник искусства) худо́жник;
2. разг. (мастер своего дела) до́ка, маста́к;
○ во́льны м. — свобо́дный худо́жник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
маста́к, ‑а, м.
1. Творчы работнік у галіне выяўленчага мастацтва (жывапісец, графік, скульптар). Мастак-дэкаратар. Мастак-карыкатурыст. □ Пакуль мастак піша партрэт Роліча, я размаўляю з старым рыбаком. В. Вольскі.
2. Чалавек, які творыць у галіне мастацтва, літаратуры. Мастак слова. □ Чорны — раманіст-эпік, мастак-мысліцель, мастак-інтэлектуаліст. Для яго адным з важнейшых прынцыпаў быў прынцып гістарызму. Дзюбайла.
3. Пра таго, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой‑н. справе. [Сушылаў] не толькі ўмеў паляваць і рыбачыць, але і гатаваць быў мастак. Шамякін. [Глеб:] — Гаварыць ты не мастак, гэта я ведаю, а думаць над сваім жыцыём кожны павінен. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маста́к м
1. (жывапісец, графік, скульптар) Máler m -s, -; Gráphiker [Gráfiker] m -s, -, Bíldhauer m -s, -;
2. (у галіне літаратуры) Künstler m -s, -;
маста́к сло́ва [Méister] Künstler des Wórtes;
3. (хто дасягнуў высокай дасканаласці) разм Méister m -s, -, Könner m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Маста́к ’творчы работнік у галіне выяўленчага мастацтва’, ’той, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў сваёй справе’ (ТСБМ, Нас., Касп., Бяльк.; паўд.-усх., КЭС). Укр. (Катлярэўскі) маста́к, рус. масто́к, пск. маста́к ’рабочы, які ведае справу і кіруе’. Утворана ад рус. мастер шляхам замены суфікса ‑ер на ‑ак. У бел. мову ў савецкі перыяд увайшло ў якасці семантычнай (сэнсавай) калькі (Крукоўскі, Уплыў, 151).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
худо́жник
1. маста́к, -ка́ м.;
худо́жник сло́ва маста́к сло́ва;
свобо́дный худо́жник уст. во́льны маста́к;
2. перен. маста́к, -ка́ м., ма́йстар, -тра м.;
худо́жник своего́ де́ла маста́к (ма́йстар) сваёй спра́вы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
painter [ˈpeɪntə] n.
1. маста́к, жывапі́сец;
a land scape/portrait painter маста́к-пейзажы́ст/маста́к-партрэты́ст
2. маля́р
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
жывапі́сец, -сца, мн. -сцы, -сцаў, м.
Мастак, які займаецца жывапісам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сцэно́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.
Тэатральны мастак, спецыяліст па сцэнаграфіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)