недале́так, ‑тка, м.
Разм. Малады чалавек, які не дасягнуў паўналецця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сала́ґа ’хто фанабэрыста’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Вуснае запазычанне рус. размоўн. шутл. і зняважл. сала́га ’малады матрос; малады нявопытны салдат’, наогул ’малады нявопытны чалавек’, якое з марскога слэнга і ўзыходзіць, відаць, да папярэдняга.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
го́ркі, -ая, -ае.
1. Які мае своеасаблівы едкі смак.
Г. палын.
Горкае лякарства.
2. перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны.
Горкае жыццё.
Пераканацца на горкім вопыце.
Горкая праўда.
Горкія слёзы.
◊
Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.
Горкі п’яніца (разм., неадабр.) — алкаголік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падмаладзі́цца, ‑ладжуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; зак.
Разм. Надаць сабе больш свежы, малады выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адро́ек, ‑ройка, м.
Малады рой пчол, які нядаўна аддзяліўся ад старога роя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збраяно́сец, ‑сца, м.
У сярэднія вякі — малады воін, які насіў зброю рыцара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самяня́ і самянё, ‑няці; мн. няты, ‑нят; н.
Разм. Маленькі, малады сом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юніёр, ‑а, м.
Малады спартсмен, дасягненні якога ацэньваюцца па асобаму ўзроставаму разраду.
[Лац. junior — малодшы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Маладажэня, молодожэня ’хлопец ці дзяўчына перад вяселлем’ (ТС). Відавочна, з польск. młodożeństwo ’тс’, młodożeniec ’малады’. На Палессі пашыраны назвы малады і маладая ’шлюбная пара ў час вяселля’. Параўн., аднак, серб.-харв. младо́жења ’жаніх’, ’малады (у час вяселля)’. Магчыма, гэта палескі архаізм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маладзе́ц, малайца́, мн. малайцы́, -о́ў, м.
1. Статны, атлетычнага складу малады чалавек.
Бравы м.
2. у знач. вык. Ужыв. для выказвання пахвалы, адабрэння.
М., што ў час прыйшоў.
3. звычайна мн. Тое, што і малойчык (у 2 знач.; пагард.).
Эсэсаўскія малайцы рабавалі вёскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)