зрасці́ць, зрашчу́, зро́сціш, зро́сціць; зро́шчаны; зак., што.

1. Лечачы, даць магчымасць зрасціся.

З. зламаную косць.

2. Злучыць вельмі шчыльна, звязаць (спец.).

З. канцы каната.

|| незак. зро́шчваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зро́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тара́нны в разн. знач. тара́нный;

○ ~нная косць — анат. тара́нная кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́бный анат. ло́бны;

ло́бная кость ло́бная косць;

ло́бное ме́сто ист. ло́бнае ме́сца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астэа...,

Першая частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам «косць» і «касцявы», напрыклад: астэасклероз, астэалогія, астэаміэліт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ключы́ца, ‑ы, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудзінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́кцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да локця (у 1 знач.). Локцевы сустаў. Локцевы згіб. Локцевая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

1. Памянш.-ласк. да рэпа.

2. Надкаленная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акасцяне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які стаў цвёрдым як косць, ператварыўся ў косць.

2. Адубелы, застылы (пра труп). Аднаго ранку Збігнеў знайшоў сябра ў гушчары нежывога.. Там Дамарацкі і прыкрыў яго, акасцянелага, галлём. Карпюк. // Які страціў гнуткасць, адчувальнасць.

3. перан. Які застыў у пэўных формах, перастаў развівацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трансплантава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад трансплантаваць.

2. у знач. прым. Атрыманы шляхам трансплантацыі; перасаджаны. Трансплантаваная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамянёвы лучево́й;

○ ~вая косць — анат. лучева́я кость;

~вая хваро́ба — лучева́я боле́знь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)