Verbum

прамёрзлы і праме́рзлы, -ая, -ае.

1. Які прамёрз.

Яны вярнуліся з дарогі галодныя і прамёрзлыя (прамерзлыя).

2. Замёрзлы, зледзянелы наскрозь.

Глыбока прамёрзлая (прамерзлая) зямля.

суш, -ы, ж.

1. Сухое, без дажджоў надвор’е; засуха.

Увесь май стаяла с.

2. Што-н. сухое, пазбаўленае вільгаці (напр., сухая зямля, сухое галлё).

умё́рзлы, -ая, -ае.

1. Які ўмёрз у што-н.

У. ў лёд кавалак дрэва.

2. Які зацвярдзеў ад марозу на значную глыбіню.

Умёрзлая зямля.

няўро́блены, -ая, -ае.

Які ніколі або даўно не ўрабляўся (пра зямлю, глебу і пад.).

Яго больш за ўсё хвалявала няўробленая зямля.

|| наз. няўро́бленасць, -і, ж.

жы́тнішча, -а, н.

1. Поле, з якога сабралі жыта або на якім папярэдняй культурай было жыта.

2. Іржышча на жытнім полі.

Зямля шчацінілася леташнім жытнішчам.

та́лы, -ая, -ае.

1. Які адтаў пад уздзеяннем цяпла.

Т. снег.

Талая зямля.

2. Які ўтварыўся ад раставання снегу або лёду (пра ваду).

Талая вада.

дзірва́н, -у́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Нявораная зямля, якая зарасла густой травой.

Плугамі ўзнімалі некранутыя дзірваны.

2. Тое, што і дзёран.

|| прым. дзірва́нны, -ая, -ае.

камяні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. Каменны або цагляны будынак.

За год выраслі двухпавярховыя камяніцы з балконамі.

2. Камяністая глеба (разм.).

Не зямля, а к.

угрэ́цца, -э́юся, -э́ешся, -э́ецца; зак. (разм.).

1. Сагрэцца, нагрэцца.

Зямля ўгрэецца — хутчэй зерне ўзыдзе.

2. Успацець, упарыцца, вельмі ўтаміцца.

Конь угрэўся.

|| незак. уграва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.