я́рка-зялёны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
я́рка-зялёны |
я́рка-зялёная |
я́рка-зялёнае |
я́рка-зялёныя |
| Р. |
я́рка-зялёнага |
я́рка-зялёнай
я́рка-зялёнае |
я́рка-зялёнага |
я́рка-зялёных |
| Д. |
я́рка-зялёнаму |
я́рка-зялёнай |
я́рка-зялёнаму |
я́рка-зялёным |
| В. |
я́рка-зялёны (неадуш.)
я́рка-зялёнага (адуш.) |
я́рка-зялёную |
я́рка-зялёнае |
я́рка-зялёныя (неадуш.)
я́рка-зялёных (адуш.) |
| Т. |
я́рка-зялёным |
я́рка-зялёнай
я́рка-зялёнаю |
я́рка-зялёным |
я́рка-зялёнымі |
| М. |
я́рка-зялёным |
я́рка-зялёнай |
я́рка-зялёным |
я́рка-зялёных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пазеляне́лы, -ая, -ае.
1. Пакрыты зялёнай цвіллю, раскаю, мохам і пад.
Пазелянелая страха.
2. Пра колер твару: бледны, зямлістага адцення.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зялёнка¹, -і, ДМ -нцы, тпн. -і, -нак, ж.
Ядомы грыб з пласціністай зялёнай шапкай.
Зялёнкі — самыя познія грыбы восені.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лесапа́рк, -у, мн. -і, -аў, м.
Лясны масіў, які знаходзіцца ў зялёнай зоне гарадоў і выкарыстоўваецца як парк.
|| прым. лесапа́ркавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сячка́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.
Сельскагаспадарчая машына для рэзкі саломы на корм, а таксама для здрабнення зялёнай масы раслін на сілас.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пук, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Звязка, ахапак.
П. лёну.
2. Сцябло зялёнай цыбулі з суквеццем наверсе.
Цыбуля пайшла ў пукі.
|| памянш. пучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пра́зем, ‑у, м.
Мінерал, разнавіднасць кварцу светла-зялёнай афарбоўкі.
[Ад грэч. prasinos — светла-зялёны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аквамары́н, ‑у, м.
Каштоўны камень сінявата-зялёнай або блакітнай афарбоўкі, разнавіднасць берылу.
[Ад лац. aqua marina — марская вада.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкле́чка, ‑а, н.
Разм. Шкельца (у 1 знач.). Свеціцца шклечка ў зялёнай траве. Буйло.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Мя́цьва ’корм свіней: дробна насечаная трава, пасыпаная мукой’ (Мядзв.), ’тс’, ’страва, прыгатаваная з зялёнай агародніны’ (КЭС, лаг.). Да мяць (гл.). Аб суфіксе -ва гл. Сцяцко, Афікс. наз., 34.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)