нізкапро́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае нізкую пробу (пра золата, серабро).

2. перан. Разм. Невысокай якасці; дрэнны. Нізкапробная драматургія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаро́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самародка, уласцівы яму. Самародкавае золата. □ Самародкавы талент мастака заблішчэў усімі фарбамі. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укра́пванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. украпваць — украпаць.

2. Тое, што і украпіна. Украпванні золата. Украпванні крышталяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаро́дак, -дка м., в разн. знач. саморо́док;

с. зо́лата — саморо́док зо́лота;

пісьме́ннік-с. — писа́тель-саморо́док

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схо́ванка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Месца, дзе можна знайсці прытулак, схавацца ад каго-, чаго-н.

С. ад дажджу.

У гушчары добрая с. ад спёкі.

2. Таемнае месца; збудаванне для ўкрыцця каго-, чаго-н.

Трымаць золата ў схованцы.

Патайная с. для грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высакапро́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае высокую пробу (пра золата, серабро 72‑й пробы і вышэй). // перан. Разм. Які вызначаецца высокімі якасцямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Нанесены цячэннем. Намыўны бераг.

2. Створаны шляхам намыву машынай. Намыўная плаціна.

3. Здабыты шляхам прамывання. Намыўное золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазалаці́цца, ‑ціцца; зак.

Стаць залацістыя, набыць колер, адценне золата. Зазалаціліся вогненным пажарышчам таполі, пад лёгкім ветрыкам пачалі губляць свой летні ўбор. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лямава́ць ’аблямоўваць, акружаць, абводзіць, падшываць’ (Нас.). З польск. lamować ’тс’, якое ад lama ’аблямоўка, абшыўка’ < франц. lame ’бляшка, паясок, пласцінка з золата, срэбра, якія ўжываліся пры вышыванні’ (Слаўскі, 4, 36 і 40).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

упла́віць, уплаўлю, уплавіш, уплавіць; зак., што ў што.

Спец. Пры дапамозе плаўкі ўставіць, умацаваць што‑н. у што‑н. Уплавіць плаціну ў золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)