ма́ршал, ‑а, м.
1. Воінскае званне, якое асабіста прысвойваецца Прэзідыумам Вярхоўнага Савета СССР выдатным асобам вышэйшага каманднага саставу. Маршал Савецкага Саюза. // Асоба, якая мае такое званне.
2. Вышэйшы ваенны чын або воінскае званне ў арміях некаторых дзяржаў. // Асоба, якая мае такі чын, такое званне.
[Фр. maréchal.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́нцлер, ‑а, м.
Званне, якое прысвойваецца вышэйшай службовай асобе ў некаторых дзяржавах. // Асоба, якая носіць гэта званне.
[Ням. Kanzler.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́інскі во́инский;
~кая паві́ннасць — во́инская пови́нность;
~кае зва́нне — во́инское зва́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сяржа́нцкі сержа́нтский;
~кае зва́нне — сержа́нтское зва́ние;
с. саста́ў — сержа́нтский соста́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гросма́йстар, ‑тра, м.
1. Вышэйшае шахматна-спартыўнае званне. // Асоба, якая мае гэта званне.
2. Галава сярэдневяковага рыцарскага манашскага ордэна.
[Ням. Grossmeister.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
архімандры́т, ‑а, М ‑рыце, м.
Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул ігумена, а таксама асоба, якая носіць гэта званне.
[Грэч. archi — галоўны і mandra — манастыр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́мер-ю́нкер, ‑а, м.
Малодшае прыдворнае званне ў царскай Расіі і некаторых манархічных дзяржавах. // Асоба, якая мае гэта званне.
[Ням. Kammerjunker.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпалко́ўнік, ‑а, м.
Званне або чын афіцэра ў арміі, рангам ніжэй палкоўніка. // Асоба, якая мае гэтае званне або чын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капіта́н, ‑а, м.
1. Афіцэрскае званне, якое ідзе за званнем старшага лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне. [Васіль] прайшоў праз усю вайну. Вырас, да капітана, камандзіра роты. Шамякін.
2. Начальнік, камандзір судна. Капітан карабля. □ — Вось падыходзіць да мяне капітан і пытае: «Як вы думаеце, дарагі Тапурыя, не будзе непагоды сёння на моры?» Самуйлёнак.
3. Кіраўнік спартыўнай каманды. Капітан футбольнай каманды.
•••
Капітан-лейтэнант — афіцэрскае званне ў ваенна-марскім флоце, якое ідзе за званнем старшага лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 3‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітан-лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 2‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітана 3‑га рангу. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 1‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітана 2‑га рангу. // Асоба, якая мае гэта званне.
[Фр. capitaine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гранд, ‑а, М ‑дзе, м.
Спадчыннае званне вышэйшага дваранства ў Іспаніі (адменена ў 1931 г.). // Асоба, якая мела гэта званне.
[Ад лац. grandis — вялікі, важны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)