склеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне склеры вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танзілі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне міндалін глоткі.

[Ад лац. tonsillae — міндалепадобныя залозы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне лобнай пазухі.

[Ад лац. frons, frontis — лоб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халецысты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне жоўцевага пузыра.

[Грэч. cholē — жоўць і kustis — пузыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндакарды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Спец. Запаленне эндакарда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпікарды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Спец. Запаленне эпікарда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёгкое сущ., анат. лёгкае, -кага ср.;

воспале́ние лёгких мед. запале́нне лёгкіх.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

менінгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Запаленне абалонак галаўнога мозга.

[Ад грэч. meninx — мазгавая абалонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бранхі́т, ‑у, М ‑хіце, м.

Запаленне слізістай абалонкі бронхаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брушы́на, ‑ы, ж.

Унутраная абалонка брушной поласці. Запаленне брушыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)