чарнаце́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жук падатрада мнагаедных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грача́нік I м., зоол. (жук) ку́зька

грача́нік II м. гре́чневый блин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мукае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук сямейства пляскатацелых, які псуе муку, крупы, гародніну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубкакру́т, ‑а, М ‑круце, м.

Жук сямейства трубкакрутаў, шкоднік лісцевых дрэў. Дубовы трубкакрут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тру́пнік, ‑а, м.

Невялікі жук, які жыве ў гнаі, трупах жывёл, гнілых грыбах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

точи́льщик

1. (рабочий) тачы́льшчык, -ка м.;

2. (жук) тачы́льшчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пладажы́л, ‑а, м.

Шкодны жук сямейства даўганосікаў, які адкладвае яйкі ў плады розных дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лістае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Невялікі жук-шкоднік, які корміцца лісцем і маладымі парасткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнаяві́к, гнаевіка, м.

Жук сямейства пласцініставусых, які жыве ў гнаі і жывіцца пераважна гноем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харашу́н, ‑а, м.

Разм. Тое, што і прыгажун. — Гатоў [заяц]! Ты бачыў, які харашун! Жук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)