по́вар, ‑а, м.

Спецыяліст па прыгатаванню ежы; кухар. Рота вячэрала тады ўсмак, і ўсе партызаны хвалілі повара. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́ры-бе́ры, нескл. ж.

Захворванне, якое развіваецца ў выніку няправільнага абмену рэчываў пры адсутнасці ў ежы вітаміну B₁.

[Ад сінгальскага beri — слабасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарава́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Каструля з герметычнай накрыўкай, прызначаная для хуткага прыгатавання ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кастру́ля, -і, мн. -і, -ру́ль, ж.

Пасудзіна, звычайна цыліндрычнай формы, з ручкамі і крышкай для прыгатавання ежы метадам варкі.

|| памянш.-ласк. кастру́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

|| прым. кастру́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сысу́чы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: сысучыя інфузорыі — падклас прасцейшых класа інфузорый, якія маюць шчупальцы для захопу і высмоктвання ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Кусок ежы, кінуты жывёле (звычайна сабаку).

Сабака цярпліва чакае падачкі.

2. перан. Тое, што даюць каму-н. як ахвяраванне, міласціну (пагард.).

Жыць за кошт падачак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павылі́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вылізаць усё, многае або ўсіх, многіх. Павылізваць рэшткі ежы. Павылізваць талеркі. Павылізваць кацянят.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́варскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да повара. Поварскае ўменне. // Які ўжываецца поварам пры прыгатаванні ежы. Поварская лыжка. Поварскі нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́сенню, прысл.

У асенні час. У лесе ежы восенню было багата, Таму і растаўсцець Мядзведзь не ў меру змог. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Завостранае пяро ці палачка для выдалення рэштак ежы, якія заселі ў зубах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)