глыта́цца, ‑аецца; незак.

1. Паддавацца глытанню. Сухая ежа, не глытаецца.

2. Зал. да глытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́рцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Пэўная доля, колькасць чаго-н. (пераважна пра ежу).

2. Ежа, разлічаная на аднаго едака ў сталовай ці рэстаране.

П. мачанкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пражані́на, ‑ы, ж.

Ежа, прыгатаваная з тушанага мяса і сала, падкалочаная мукой або без мукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маро́жанае, ‑ага, н.

Замарожаная салодкая ежа з малочных прадуктаў, а таксама пладова-ягаднага соку. Сметанковае марожанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мус, мусу, м.

Салодкая ежа з узбітай фруктовай або ягаднай масы з маннымі крупамі або жэлацінам.

[Фр. mousse, ад mouser — пеніцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зайча́ціна, ‑ы, ж.

Мяса зайца як ежа; заячына. Увечары [Шпунцік] звычайна выпісаў чарку зуброўкі і закусваў зайчацінай. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цю́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Разм. Ежа з квасу або малака і накрышаных кусочкаў хлеба, скарынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвячо́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.).

1. Яда паміж абедам і вячэрай; полудзень.

Пайсці на п.

2. Ежа для спажывання ў гэты час.

З’есці п.

|| прым. падвячо́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́ство ср., чаще мн., уст. е́жа, род. е́жы ж., стра́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́сха, ‑і, ж.

Салодкая ежа з тварагу ў выглядзе невялікай чатырохвугольнай піраміды, якая прыгатаўляецца да вялікадня. Тварожная пасха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)