Verbum

загуля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак. (разм.).

Забавіцца, прабыць доўгі час на пагулянцы або, захапіўшыся гульнёй, забыцца на ўсё.

З. ў гасцях.

Дзеці загуляліся і пра ўрокі забыліся.

|| незак. загу́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

несціха́ны, -ая, -ае.

1. Які не сціхае, не змаўкае доўгі час; які чуваць бесперапынна.

Н. гул.

2. Які не праходзіць, не сунімаецца (пра боль і пад.).

Н. боль.

|| наз. несціха́насць, -і, ж.

на́мітка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Доўгі вузкі кусок кужэльнага палатна, звычайна з каймой або вышыўкай.

Льняная н.

2. Даўні галаўны ўбор замужніх жанчын.

Ішлі жанчыны ў беласнежных намітках.

даро́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. дарога.

Лясная д.

2. Прызначаная для хадзьбы вузкая дарога ў садах, парках і пад.

Пасыпаць дарожкі пяском.

3. У спартыўных збудаваннях, на аэрадромах: спецыяльна абсталяваная дыстанцыя (для бегу, плавання, узлёту).

Бегавая д.

Водная д.

Узлётная д.

4. Вузкі доўгі дыван, а таксама вузкі доўгі абрус.

Паслаць дывановую дарожку.

Карункавая д.

5. Рыбалоўная прылада ў выглядзе доўгага шнура з кручком і прынадай на канцы.

Злавіў шчупака на дарожку.