дзеясло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзеяслова, уласцівы яму. Дзеяслоўныя формы.

•••

Дзеяслоўная рыфма гл. рыфма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

однокра́тный

1. аднаразо́вы, аднакра́тны;

2. грам., мат. аднакра́тны;

однокра́тный вид глаго́ла грам. аднакра́тнае трыва́нне дзеясло́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўноміну́лы, -ая, -ае.

Які існаваў, адбыўся ў далёкім мінулым.

Даўномінулыя падзеі.

○

Даўномінулы час — у граматыцы: асобая форма дзеяслова прошлага часу ў некаторых мовах, што абазначае дзеянне, якое папярэднічала другому дзеянню мінулага часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыва́нне², -я, мн. -і, -яў, н.

У граматыцы: катэгорыя дзеяслова, якая выражае характар працякання дзеяння ў адносінах да выніку, працягласці, яго мяжы.

Закончанае т.

Незакончанае т.

|| прым. трыва́льны, -ая, -ае.

Трывальная па́ра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазача́савасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць пазачасавага. Формы будучага часу дзеяслова «быць» у пэўных выразах ужываюцца са значэннем пазачасавасці. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахо́днасць ж., в разн. знач. перехо́дность;

п. узро́сту — перехо́дность во́зраста;

п. дзеясло́ва — грам. перехо́дность глаго́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коўзь, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеяслова «коўзацца», «каўзануцца». — [Воўк] — коўзь з ганка ды наўцёкі з двара. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымыка́нне, -я, н.

1. гл. прымкнуць.

2. У граматыцы: падпарадкавальная сінтаксічная сувязь паміж членамі словазлучэння, пры якой незмяняльныя словы (прыслоўі, дзеепрыслоўі, інфінітывы) і форма ступені параўнання сэнсава і граматычна залежаць ад іншых адзінак.

П. прыслоўя да дзеяслова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імперфе́кт, ‑а, М ‑кце, м.

У граматыцы — прошлы час дзеяслова ў некаторых мовах, які выражае працягласць і незакончанасць дзеяння; прошлы незакончаны час.

[Ад лац. imperfectus — незакончаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеясло́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў, м.

У граматыцы: часціна мовы, што абазначае дзеянне або стан прадмета і змяняецца па часах, асобах і ліках.

Аднакратны д.

Дапаможны д.

Неазначальная форма дзеяслова.

Безасабовыя дзеясловы.

Рознаспрагальны д.

|| прым. дзеясло́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)