дзяды́, -о́ў.
1. Людзі, якія жылі раней, продкі.
2. (з вялікай літары). Абрад памінання нябожчыкаў, а таксама дзень, калі выконваўся
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзяды́, -о́ў.
1. Людзі, якія жылі раней, продкі.
2. (з вялікай літары). Абрад памінання нябожчыкаў, а таксама дзень, калі выконваўся
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
архіепі́скап, -а,
Епіскап, які вядзе нагляд за некалькімі епархіямі; наогул ганаровы тытул епіскапа, а таксама асоба, якая мае
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асэ́сар, -а,
Судовая службовая асоба, засядацель.
Калежскі асэсар — цывільны чын восьмага класа, а таксама асоба, якая мела
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прэцэдэ́нт, -у,
Выпадак, які служыць прыкладам, апраўданнем для падобных выпадкаў у будучым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
есаву́л, -а,
Казацкі афіцэрскі чын, роўны чыну капітана ў пяхоце і ротмістра ў кавалерыі, а таксама асоба, якая мела
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спекта́кль, -я,
1. Пастаноўка, паказ п’есы ў тэатры.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
убрыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́;
Ударыць, выцяць задняй нагой ці абедзвюма заднімі нагамі (пра капытных жывёл).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падвячо́рак, -рка,
1. Яда паміж абедам і вячэрай; полудзень.
2. Ежа для спажывання ў
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лорд, -а,
У Англіі: вышэйшы дваранскі наследны тытул або тытул вышэйшых службовых асоб, а таксама асоба, якая носіць
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзяўбці́ся, 1 і 2
1. Мець звычку біцца дзюбай (пра птушак;
2. Дзяўбці адзін аднаго.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)