казля́к, ‑а, м.

Ядомы грыб з масляністай слізкай скуркай на шапачцы; масляк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страчо́к, ‑чка, м.

Грыб, які мае карычневую шапку, часткова зрослую з ножкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пога́ный пага́ны, паску́дны;

пога́ное ведро́ пага́нае вядро́;

пога́ный гриб пага́ны (неядо́мы) грыб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рашэ́тнік, ‑а, м.

Ядомы грыб карычневага колеру з сятчастай з-пад нізу шапкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склераты́нія, ‑і, ж.

Сумчаты грыб, які выклікае захворванне раслін (белая гніль, шэрая гніль).

[Лац. Sclerotinia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часно́чнік, ‑а, м.

Шапкавы грыб сямейства радоўкавых з рэзкім пахам і смакам часнаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́пачкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шапачкі (у 2 знач.). Шапачкавы грыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузд, ‑а, М ‑дзе, м.

Грыб з шырокай белай увагнутай шапачкай і кароткай тоўстай ножкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарку́ха, ‑і, ДМ ‑кусе, ж.

1. Расліна сямейства казяльцовых.

2. Шапкавы ядомы грыб сямейства пласціністых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітафто́ра, ‑ы, ж.

Грыб, які паразітуе на розных раслінах, а таксама хвароба бульбы, выкліканая гэтым грыбам.

[Ад грэч. phytón — расліна і phthorá — знішчэнне, пагібель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)