авіяно́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

Ваенны карабель, які служыць плывучай базай для баявых самалётаў, прыстасаваны для іх узлёту, пасадкі і перавозкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сераске́р, ‑а, м.

Галоўнакамандуючы ў старой Турцыі; пазней — ваенны міністр.

[Тур. sarasker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трырэ́ма, ‑ы, ж.

Старажытнарымскі ваенны карабель з трыма ярусамі вёслаў.

[Лац. triremis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазарэ́т, -а, М -рэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі ваенны шпіталь.

Палявы л.

2. Бальніца для бедных (уст.).

|| прым. лазарэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лётчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст, які кіруе лятальным апаратам.

Ваенны л.

|| ж. лётчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. лётчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

военмо́р (вое́нный моря́к) разг. ваенма́р, -ра м. (вае́нны мара́к).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарпеды́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Ваенны марак, які абслугоўвае тарпедны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́йдар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ваенны карабель, які вядзе на марскіх шляхах самастойныя аперацыі па знішчэнні транспартных, гандлёвых суднаў праціўніка.

|| прым. рэ́йдарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагляда́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая наглядае за кім-, чым-н.

Ваенны н.

|| ж. нагляда́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. нагляда́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэўваенсаве́т м., ист. (рэвалюцы́йны вае́нны саве́т) реввоенсове́т (революцио́нный вое́нный сове́т)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)