Verbum

кацёл, катла́, мн. катлы́, катло́ў, м.

1. Вялікая металічная пасудзіна круглай формы (для награвання вады, прыгатавання ежы і пад.).

Наліць вады ў к.

2. Пра харчаванне з агульнай кухні.

Ротны к.

Агульны к.

3. Закрытая пасудзіна для ператварэння вады ў пару.

Паравы к.

4. перан. Поўнае акружэнне воінскай групоўкі.

Мінскі «кацёл».

|| прым. катло́вы, -ая, -ае (да 1—3 знач.) і каце́льны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Кацельная ўстаноўка.

вы́брысці, -брыду, -брыдзеш, -брыдзе; -брыдзі; зак.

Брыдучы, выйсці адкуль-н.

В. з вады.

В. з зачараванага кола (перан.).

вадаспу́ск, -а, мн. -і, -аў, м.

Труба ў плацінах і вадасховішчах для спуску вады.

|| прым. вадаспу́скны, -ая, -ае.

адглыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што і чаго (разм.).

Адпіць, крыху глынуўшы.

А. вады.

умяшча́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Месца, ёмішча для ўмяшчэння, змяшчэння чаго-н.

У. вады.

У. для збожжа.

папрако́пваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Пракапаць што-н. у многіх месцах.

П. канаўкі для сцёку вады.

плі́ца, -ы, мн. -ы, пліц, ж. (спец.).

1. Чарпак для злівання вады на судне.

2. Лопасць параходнага кола.

трап², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адтуліна ў падлозе для сцёку вады і спуску яе ў каналізацыю.

жураве́ль², -раўля́, мн. -раўлі́, -раўлёў, м.

Прыстасаванне пры калодзежы для даставання вады ў выглядзе доўгага шаста, які служыць рычагом.