одноча́сье (в одночасье) прост.

1. (очень быстро, сразу) рапто́ўна, адра́зу;

2. (почти одновременно) ама́ль адначасо́ва; у той жа час.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заду́ма ж., в разн. знач. за́мысел м.;

я адра́зу разгада́ў яго́ ~му — я сра́зу разгада́л его́ за́мысел;

з. рама́на — за́мысел рома́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нагні́сты ’моцны, магутны’ (астрав., Сцяшк. Сл.). Як відаць з ілюстрацыі («Рука ў иаго нагнʼистайа, адразу паршука ўложыць»), тлумачэнне слова занадта абагульненае; хутчэй за ўсё гэта аказіяналізм ад нагнуць або ад гнясці ’прыціскаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́зом нареч., разг.

1. (одновременно, вместе) адначасо́ва, ра́зам;

ра́зом пошли́ в шко́лу ра́зам (адначасо́ва) пайшлі́ ў шко́лу;

2. (в один приём) зара́з;

проче́сть всё ра́зом прачыта́ць усё зара́з;

3. (сразу, мгновенно) адра́зу;

ра́зом поко́нчить с че́м-л. адра́зу ско́нчыць з чым-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́ма.

1. прысл. Па прамой лініі, у прамым напрамку.

Прайсці п.

2. прысл. Зараз жа, непасрэдна, адразу.

Пачаць гаварыць п. з парога.

Трапіць п. ў цэль.

3. прысл. Адкрыта, шчыра.

Адказаць п.

4. часц. У спалучэнні з прыназоўнікам надае ім большую дакладнасць і канкрэтнасць; проста.

Сустрэцца з кім-н. п. ў дзвярах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ *Пасталні́к, іван. постолнык ’сенажаць, размешчаная адразу за хатамі’ (Сл. Брэс.). Да пастаўнік (гл.). Мена ‑л‑ замест ‑ў‑/‑в⇉вынік пераводу на палес. гаворку польск. pastewnik, мена а > о — магчыма, пад уплывам лексемы постолы ’лапці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паўлі́тра, м.

Палавіна літра. [Гардзей:] — Ён, братка, паўлітра першаку адразу выпіваў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сырамало́тны, ‑ая, ‑ае.

Вымалачаны адразу пасля сушкі ў полі (пра збожжа).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павіля́ць сов., прям., перен. повиля́ть;

саба́ка ~ля́ў хвасто́м — соба́ка повиля́ла хвосто́м;

не ка́жа адра́зу, а лю́біць п. — не говори́т сра́зу, а лю́бит повиля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тымпэ́нтам ‘хутка’, ‘адразу, зараз жа’ (Сцяшк. Сл.). Утворана па ўзоры тымчасам (гл. наступнае слова) ад польск. pędem ‘вельмі хутка, імгненна, бягом’, параўн. таксама спалучэнне і w te pędy ‘ў адзін міг, у той жа час’, гл. пэнд.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)