атмасфе́рны, ‑ая, ‑ае.
Які маецца ў атмасферы. Атмасферны азот. // Які адбываецца ў атмасферы, утвараецца ў ёй. Атмасферная электрычнасць. Атмасферныя ападкі. // Уласцівы атмасферы. Атмасферны ціск.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадкастры́чніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які адбыўся напярэдадні Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі Перадкастрычніцкі з’езд Саветаў. // Які бывае перад гадавінай Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі. Перадкастрычніцкае сацыялістычнае спаборніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безапеляцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не падлягае абскарджанню, апеляцыі. Безапеляцыйнае рашэнне.
2. Які не дапускае пярэчанняў, сумненняў; катэгарычны. Безапеляцыйныя вывады. Безапеляцыйны тон. Безапеляцыйнае сцвярджэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кампле́ктны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да камплекту. Камплектны выпуск прадукцыі. Камплектная пастаўка дэталей. // Які ўтварае камплект, знаходзіцца ў камплекце. Камплектнае абсталяванне. Камплектны нож.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́псульны 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да капсулы. Капсульны гідраагрэгат.
ка́псульны 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да капсуля. // З капсулем. Капсульны пісталет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кары́нфскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да старажытнагрэчаскага горада Карынфа. // Які з’яўляецца выражэннем архітэктурнага стылю, што склаўся ў Старажытнай Грэцыі ў Карынфе. Карынфская калона.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кліні́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да клінікі. Клінічны гарадок. Клінічная бальніца. // Які праводзіцца ў клініцы. Клінічнае лячэнне. Клінічныя даследаванні.
•••
Клінічная смерць гл. смерць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клінко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да клінка (у 2 знач.). Клінковая сталь.
2. Які мае форму клінка (у 3 знач.). Клінковы сыр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макулату́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да макулатуры (у 1 знач.). Макулатурная маса.
2. перан. Які з’яўляецца макулатурай (у 2 знач.). Макулатурны твор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зна́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад значыць 1.
2. у знач. прым. Які мае на сабе які‑н. знак; мечаны. Значанае дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)