іншамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які гаворыць на іншай мове; напісаны на іншай мове. Іншамоўнае насельніцтва. Іншамоўныя выданні. // Які належыць іншай мове. Іншамоўны ўплыў. Іншамоўныя словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́дзежны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да калодзежа. Калодзежны журавель.

2. Які ажыццяўляецца, праводзіцца пры дапамозе калодзежаў (у 2 знач.). Калодзежная здабыча нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампле́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камплекту. Камплектны выпуск прадукцыі. Камплектная пастаўка дэталей. // Які ўтварае камплект, знаходзіцца ў камплекце. Камплектнае абсталяванне. Камплектны нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́псульны 1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капсулы. Капсульны гідраагрэгат.

ка́псульны 2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капсуля. // З капсулем. Капсульны пісталет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

генеты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да генезісу, вывучае паходжанне, развіццё чаго‑н. Генетычная сувязь.

2. Які мае адносіны да генетыкі. Генетычная інфармацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зна́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад значыць ​1.

2. у знач. прым. Які мае на сабе які‑н. знак; мечаны. Значанае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аско́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асколка. Асколачная рана. // Які разрываецца на шматлікія асколкі, разлічаны на паражэнне асколкамі. Асколачная граната. Бомба асколачнага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атмасфе́рны, ‑ая, ‑ае.

Які маецца ў атмасферы. Атмасферны азот. // Які адбываецца ў атмасферы, утвараецца ў ёй. Атмасферная электрычнасць. Атмасферныя ападкі. // Уласцівы атмасферы. Атмасферны ціск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безапеляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не падлягае абскарджанню, апеляцыі. Безапеляцыйнае рашэнне.

2. Які не дапускае пярэчанняў, сумненняў; катэгарычны. Безапеляцыйныя вывады. Безапеляцыйны тон. Безапеляцыйнае сцвярджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытво́рчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да вытворчасці. Вытворчая праграма, практыка. Вытворчы працэс.

2. Які непасрэдна займаецца вытворчасцю, вырабам чаго‑н. Вытворчая брыгада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)