Verbum

казаці́на, ‑ы, ж.

Уст. Казакін. Ігнат Пушча выклікаў да сябе начальніка разведкі, бялявага статнага хлопца ў кавалерыйскай казаціне. Шчарбатаў.

мане́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Ненатуральна паводзіць сябе; крыўляцца. Спачатку .. [Касьянава] манернічала і іграла дзяўчыну «не ад гэтага свету». «Полымя».

мло́снасць, ‑і, ж.

Тое, што і млосць. На хвіліну .. [Алесь] успамінае сябе, а потым наплывае змрок, млоснасць і адчай... Караткевіч.

пага́рдлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пагардлівага. Пагардлівасць да людзей. □ [Блецька] бачыў навылёт Тоўхарта і ненавідзеў яго.. за.. пагардлівасць да сябе. Чорны.

праніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прапускае праз сябе што‑н. (ваду, святло і пад.). Пранікальныя пароды. Пранікальны для электрычнага току.

разу́мнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Паступаць па-свойму, лічачы сябе разумней за другіх. // Пускацца ў абстрактныя непатрэбныя разважанні.

расху́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Перастаць быць захутаным, зняўшы з сябе якое‑н. верхняе адзенне (хустку, шаль і пад.).

рэкламі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Той, хто афармляе, робіць рэкламу.

2. Разм. Той, хто рэкламуе сябе, сваю работу.

самамабіліза́цыя, ‑і, ж.

Мабілізацыя самога (саміх) сябе; праяўленне гатоўнасці да чаго‑н. Самамабілізацыя калектыву на датэрміновае выкананне планавых заданняў.