Ко́тва ’месца, дзе на вялікдзень качалі яйкі’ (Нар. сл.). Да катаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кумільга́нам ’хутка’ (Сцяшк. Сл.), ’невялікімі скачкамі’ (Нар. словатв., Федар. Рук.). Гл. кумільгом.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кунпа́н ’прыяцель, сябра’ (КЭС, лаг., З нар. сл.). Да *кумпан. Гл. кампанія.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Курапа́та ’курапатка’ (Шат., Сл. паўн.-зах., ТС, Нар. лекс., Кліх.). Гл. курапатка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кідэ́ры ’фалды, трубкі; зборкі ў ніжняй частцы буркі’ (Нар. лекс.). Гл. кідзёры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кірдзю́к ’яшчур’ (Сл. паўн.-зах., ТС, З нар. сл., Федар.). Гл. курдзюк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ладэ́дзіць ’доўга, няспешна расказваць, весці працяглую размову’ (Нар. сл.). Да лададзёць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Луны́ ’бляск, глянец, мігаценне’ (в.-дзв., Нар. сл.). Да луна́1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ля́мля ’маўчун, ціхоня’ (слаўг., Нар. словатв.). Да мя́мля, якое з мя́мліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мен ’мена’ (Нар. Гом.). У выніку кантамінацыі лексем ме́на і абме́н (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)