непрытво́рны, ‑ая, ‑ае.
Які пазбаўлены прытворства; шчыры. [Андрэй Міхайлавіч] з радаснай і непрытворнай усмешкай паглядзеў проста ў вочы высокаму [чалавеку], які стаяў побач з Коркія. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
картаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да картаграфіі, прыняты ў картаграфіі. Картаграфічныя знакі. Картаграфічныя прыёмы. // Які займаецца вырабам геаграфічных карт. Картаграфічная фабрыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прывадны́, ‑ая, ‑ое.
Спец. Які мае адносіны да прывода 2. Прывадны вал. Прывадны пас. // Які дзейнічае з дапамогай прывода. Прывадны насос. Прывадны молат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыёастранамі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да радыёастраноміі, які служыць для вывучэння касмічных аб’ектаў шляхам аналізу выпрамененых або адбітых імі радыёхваль. Радыёастранамічная абсерваторыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размары́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да размарыну. Размарынавы куст.
2. Які здабываецца з лісця, галін размарыну (у 1 знач.). Размарынавае масла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассыпны́, ‑ая, ‑ое.
Які складаецца з асобных крупінак, зерняў; сыпучы. Рассыпны корм. Рассыпны цэмент. // Які прадаецца паштучна. Рассыпны тавар.
•••
Рассыпны строй гл. строй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэкагнасцыро́вачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рэкагнасцыроўкі. Рэкагнасцыровачны паход. Рэкагнасцыровачныя работы.
2. Які робіцца для доследу, для вызначэння якасці. Рэкагнасцыровачны пасеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэспубліка́нскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рэспублікі. Рэспубліканская партыя.
2. Які дзейнічае ў межах адной з рэспублік Саюза ССР. Рэспубліканская бібліятэка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сакрамента́льны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн.
1. Які мае адносіны да рэлігійнага культу; абрадавы, рытуальны. // Свяшчэнны, варты пакланення.
2. Традыцыйны, які стаў звычаёвым. Сакраментальная фраза.
[Лац. sacramentalis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сало́місты, ‑ая, ‑ае.
З вялікімі сцёбламі, які дае многа саломы (пра злакі). Саломістае жыта. // Які ўтрымлівае вялікую колькасць саломы. Саломісты гной. Саломісты корм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)