бязро́дны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае родных, сваякоў. Бязродны сірата. // перан. Які страціў або парваў сувязь з сваім народам, сваёй краінай. Бязродны касмапаліт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)