Verbum

паадніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Адняць, адставіць ад чаго‑н. усё, многае. Пааднімаць драбіны ад сцяны.

2. безас. Паралізаваць многае. Ногі пааднімала.

3. Спыніць кармленне малаком маці — пра ўсіх, многіх.

паасцерага́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., каго-чаго, з інф. і без дап.

Разм. Праявіць асцярожнасць. — Дзе ён [Сідаронак] цяпер? — У Пульгаях... Пагражае ўсё. Кажа, вернецца Каршукоў — сквітаемся... Паасцерагаўся б ты, Станіслаў Цітавіч. Асіпенка.

паглыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што і чаго. Глытаць некаторы час. [Тодар:] — О, няхай цяпер сам [Каржакевіч] паглытае пылу, пакаштуе, што за смак. Крапіва.

2. каго-што. Праглынуць усіх, многіх або ўсё, многае.

падагну́цца, ‑гнецца; зак.

1. Загнуцца пад што‑н., унутр чаго‑н. Край абруса падагнуўся.

2. Сагнуцца ў суставах (пра часткі цела). [Юстынь] прыхінуўся плячыма да сцірты, бы адчуваў — падагнуцца ногі, не ўстоіць. Чарнышэвіч.

пада́тлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць падатлівага. Падатлівасць матэрыялаў. □ [Кароль:] — Не, брат Нязвычны, не раджу я табе быць такім, як я, рахманым і падатлівым: ні да чаго не прывядзе гэта падатлівасць. Трэба быць цвёрдым. Гартны.

нашпа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што і чаго.

Разм. Хутка або ў спешцы напісаць, намаляваць. У такім прыўзнятым настроі.. [Лоўгач] нашпарыў восем старонак і, калі перабраўся на дзевятую, зразумеў, што артыкул гатовы. Савіцкі.

нашчыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Шчыпаючы, набраць, нарваць у якой‑н. колькасці. Нашчыпаць цыбулі. Нашчыпаць шчаўя.

2. што. Разм. Зашчаміць, прышчаміць скуру цела ў многіх месцах. Нашчыпаць шчокі. Нашчыпаць вушы.

недажа́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак.

1. што і чаго. Зжаць менш, чым належыць, не да канца. Недажаць загон аўса.

2. Папрацаваць на жніве менш, чым было вызначана. Недажаць да вечара.

недаказа́ць, ‑кажу, ‑кажаш, ‑кажа; зак., што і чаго.

Выказаць не да канца, недагаварыць. Ніна падсунулася бліжэй да машыны, крутнула ручку, і тое, што недаказала яна, рашучаю скорагаворкаю дагаварыла за яе машына. Палтаран.

недачу́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., што, чаго і без дап.

Дрэнна, не поўнасцю пачуць што‑н.; праслухаць. [Крыштоп] ці недачуў.., ці гэтак стаміўся ў горадзе, што не хоча пасаг і падтрымаць жарт. Савіцкі.