напіса́нне, ‑я,
1.
2. Форма літары на пісьме.
3. Перадача на пісьме слоў, складоў, гукаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напіса́нне, ‑я,
1.
2. Форма літары на пісьме.
3. Перадача на пісьме слоў, складоў, гукаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неасла́бны, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца або дзейнічае з аднолькавай сілай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабрадзя́жыць, ‑брадзяжу, ‑брадзяжыш, ‑брадзяжыць;
Тое, што і навалачыцца, пацягацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́перак,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыду́мшчык, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыназо́ўнік, ‑а,
Службовае
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыста́ўка, ‑і,
1. У граматыцы — частка
2. Тое, што прыстаўляецца, прырабляецца дадаткова да чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усё...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню займенніку «усё» і паказвае, што дзеянне і ўласцівасць, выражаныя другой часткай
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
формаўтвара́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да формаўтварэння, звязаны з ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаля́днік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)