скі́вічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сківіцы. Сківічная косць. Сківічныя мускулы. // Які звязаны з лячэннем сківіцы. Сківічная аперацыя. Сківічная хірургія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скі́павы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да скіпа. Скіпавы канат. Скіпавы пад’ёмнік. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе скіпаў. Скіпавая падача руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словавытво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да словавытворнасці (у 1 знач.); які служыць для словавытворнасці, утварае вытворныя словы. Словавытворныя суфіксы назоўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страле́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стральца (у 1 знач.), належыць яму. Стралецкі бунт. // Які складаецца са стральцоў. Стралецкае войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субстанты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. У мовазнаўстве — які перайшоў у катэгорыю назоўнікаў.

2. Спец. Які дзейнічае без дапамогі іншых рэчываў; самастойны, незалежны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыраві́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сыравіны, з’яўляецца сыравінай. Сыравінныя рэсурсы. // Які забяспечвае сыравінай, дае сыравіну. Сыравінны раён. Сыравінная зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэднясу́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які прыпадае ў сярэднім на суткі; які з’яўляецца сярэдняй велічынёй, што прыпадае на суткі. Сярэднясутачная тэмпература. Сярэднясутачны надой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траві́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да траўлення ​1. Травільныя работы. // Прызначаны для траўлення, які служыць для траўлення. Травільны раствор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохчле́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з трох членаў, частак. Трохчленная формула.

2. Які мае адносіны да трохчлена. Трохчленнае ўраўненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёабды́мны, ‑ая, ‑ае.

Які ахоплівае, уключае ў сябе ўсё без выключэння. Усёабдымны наказ жыцця. // Які можа ўсё спасцігнуць, зразумець. Усёабдымны розум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)