эве́нкі, -аў, адз. эве́нк, -а, м.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Эвенкійскай аўтаномнай акругі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. эвенкі́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -кі́ек.
|| прым. эвенкі́йскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эве́ны, -аў, адз. эве́н, -а, м.
Народ, роднасны эвенкам, які жыве на ўзбярэжжы Ахоцкага мора і ў паўночных раёнах Якуціі.
|| ж. эве́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. эве́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эпо́ха, -і, ДМ эпо́се, мн. -і, эпо́х, ж.
Вялікі прамежак часу ў развіцці прыроды, грамадства, навукі і пад., які выдзяляецца па якіх-н. характэрных падзеях, з’явах.
Геалагічныя эпохі.
Э. феадалізму.
Савецкая э.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
міжзавадскі́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да рада заводаў, агульны для некалькіх заводаў.
2. Які адбываецца паміж заводамі. Міжзавадская спартакіяда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міжпарла́менцкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да парламентаў розных дзяржаў. Міжпарламенцкая група.
2. Які адбываецца паміж парламентамі. Міжпарламенцкі абмен думкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міласэ́рны, ‑ая, ‑ае.
Які выяўляе міласэрнасць; схільны рабіць дабро. Міласэрны чалавек. // Які з’яўляецца вынікам міласэрнасці. Міласэрны ўчынак.
•••
Міласэрная сястра гл. сястра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мы́сленны, ‑ая, ‑ае.
Які паўстае ў мыслях; уяўны. Мысленны вобраз. // Які не выказваецца ўголас, а існуе толькі ў мыслях. Мысленная размова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпісны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да падпіскі (у 1 знач.). Падпісная цана. Падпісны ліст. // Які распаўсюджваецца па падпісцы. Падпісное выданне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нерэгуля́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які адбываецца з перапынкамі; непастаянны. Нерэгулярныя заняткі.
2. Такі, які арганізуецца, склікаецца па меры неабходнасці. Нерэгулярнае войска.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нязмы́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які цяжка або немагчыма змыць. Нязмыўны вугальны пыл.
2. перан. Такі, які нельга апраўдаць, загладзіць. Пязмыўная ганьба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)