адме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. Мераючы, адзначыць або аддзяліць пэўную колькасць чаго-н.

А. паўтара метра сукна.

Сем разоў адмерай, адзін раз адрэж (прыказка).

2. Прайсці, праехаць пэўную адлегласць (разм.).

Адмераў пятнаццаць кіламетраў.

|| незак. адме́рваць, -аю, -аеш, -ае і адмяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мно́жнасць, ‑і, ж.

Граматычная катэгорыя, якая абазначае вялікую колькасць чаго‑н. Выражаючы няпэўную множнасць, зборныя назоўнікі ўжываюцца звычайна толькі ў форме адзіночнага ліку. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назакру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Закруціць, завінціць вялікую колькасць чаго‑н. Назакручваць гаек.

2. каго-чаго. Абкруціць, ахінуць з усіх бакоў многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Калупагочы, аддзяліць, дастаць нейкую колькасць чаго‑н. Пакуль гаспадыня насіла салому, Мікола накалупаў гліняную міску мёду. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Канапаціць некаторы час. Паканапаціў з гадзіну і пайшоў.

2. Заканапаціць вялікую колькасць чаго‑н. Паканапаціць усе лодкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панастру́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Настругаць, нагабляваць вялікую колькасць чаго‑н.

2. і без дап. Разм. Стругаючы, насмеціць усюды, у многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадсыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адсыпаць нейкую колькасць чаго‑н. з усіх або многіх месц, сховішчаў і пад. Паадсыпаць муку з усіх мяшкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

Купіць вялікую колькасць чаго‑н. [Даніла:] — Паглядзі там у торбе, чаго я накупляў, толькі дай мне спачатку павячэраць. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; пр. наслаіў, ‑слаіла; заг. наслаі; зак., чаго.

1. Накласці слаямі. Наслаіць цеста.

2. Падзяліць на слаі нейкую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нассыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Ссыпаць адкуль‑н. або куды‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Нассыпаць пяску з воза. Насыпаць збожжа ў засекі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)